|
Post by /*/ on Mar 18, 2022 20:12:43 GMT 2
Момичета, аз съм толкова бясна и потресена от този кризисен пр на Просто К***о, че нямам думи. Категорично смятам, че цялата тази операция я правят сега да ни замажат очите и обществото да не се усети, че военния министър на хамерика ще идва да ни нареди, знаем какво и да ни иска нещо. По-точно тези нещастници има голям шанс да му клекнат и да ни вкарат като страна и тогава всичко останало ще ни се види песен. Според мен всички ние трябва да сме нащрек и да не допускаме това да се случи, иначе не ми се мисли. Дано онези прояват малкото им останал здрав разум и кажат не..... Иначе за Баце и кликата му съм съгласна, че трябва да си платят, но това не е разплата и наказание за тях, а прах в очите на хората за нещото дето ни го готвят херо и компания. Обидно е, че ни имат за толкова тъпи да им се хванем на театрото де ни го разиграват от вчера.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 18, 2022 20:50:48 GMT 2
Пълна пунта мара..
|
|
|
Post by ddelyani on Mar 20, 2022 14:10:43 GMT 2
Момичета, в някоя от темите бяхте писали по темата със сънищата и някои тълкувания, като например ако сънуваш, че губиш зъб насън и т.н. и искам да попитам някой дали знае какво може да значи, ако сънуваш починал близък те целуне по бузата?
Изпратено от моят SM-A505FN с помощта на Tapatalk
|
|
|
Post by mariak on Mar 24, 2022 16:13:29 GMT 2
Здравейте момичета! Имам нужда от помощ, сватбата ни е лятото във Варна и искаме да си направим няколко снимки преди ритуала който ще е в Морската Градина. Може ли момичетата от Варна да ми споделите идеи и местенца? Не съм от града и ми е малко трудно 🤷🏼♀️😅
|
|
|
Post by Deleted on Mar 24, 2022 16:24:09 GMT 2
Препоръчвам резиденцията Евксиноград и снимки на плажа. В резиденцията съм ходила само веднъж и знам, че достъпът е ограничен, нас ни заведоха от университета. Но имам позната, която си направи там сватбената фотосесия, месец след сватбата, затова предполагам, че няма да има проблем да отидете там. На плажа в добро време и като няма много хора се получават страхотни фотоси.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 24, 2022 19:00:07 GMT 2
Аз бих препоръчала околността на вила Чинка на св.Константин и Елена, има мост навътре е морето, а и съм виждала много хубави сватбени снимки от там. Не е много далече от Варна, на около 15 минути с кола.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 24, 2022 21:11:16 GMT 2
Да, намира се в близост до Евксиноград, там също е много красиво. Виждала съм някои хора да избират крепостта Овеч, но според мен не е готина локация, а и е доста далеч от Варна.
|
|
|
Post by booky on Mar 24, 2022 23:54:34 GMT 2
Здравейте момичета! Имам нужда от помощ, сватбата ни е лятото във Варна и искаме да си направим няколко снимки преди ритуала който ще е в Морската Градина. Може ли момичетата от Варна да ми споделите идеи и местенца? Не съм от града и ми е малко трудно 🤷🏼♀️😅 Ако фотографът ти е от района, може да се консултираш и с него. Преди няколко години бях на сватба близо до Стара Загора и фотографът сам предложи няколко места за фотосесии наблизо. Супер снимки се получиха.
|
|
|
Post by pilenceto on Mar 26, 2022 8:12:49 GMT 2
Понеже темата е нащата от живота, реших да попитам за проблем от живота и как сте или бихте постъпили вие. Ситуацията е следната. Започвате работа и след известно време колега, която от години работи на същото място, започва да ви се пише приятелка. Прави ви подаръци, опитва се да ви помага, да ви напътства. Същевременно постоянно ви моли за различни услуги и навлиза в личното ви пространство. Няма да споделям всички подробности, но ще ви кажа, че нещата до тази седмица бяха достигнали непоносим мащаб. Получавах лични и служебни съобщения на телефона или имейл почти по всяко време на денонощието. Помагах със служебни задачи постоянно. Тя самата като човек е доста негативна и песимист и общуването е свързано основно с оплаквания или обсъждане на всякакви проблеми. Причината да реагирам срещу нея няколко години по-късно е влиянието й сред шефове, с които е много близка и на които донася информация за останалите. Освен това е от хората, които плюят всички, освен малка група, които нарича приятели. До тази седмица и аз уж бях от тях. Не успях повече да търпя и леко спречкване ми помогна да кажа всичко и да заявя, че аз повече няма да върша нейна работа, няма да получавам съобщения по всяко време и ще продължим само със служебни отношения. Естествено тя каза, че аз нищо не съм направила за нея и че е шокирана от поведението ми. В момента се чувствам освободена от товар и се радвам на първия уикенд от доста време, който не е започнал с негативно съобщение или въпрос какво правя. Не се чувствам гузна и по думи на друг близък човек в работата ми, аз съм постъпила правилно и не е трябвало да чакам толкова дълго. Работя в голям екип, но в момента репутацията ми е много добра и никога не съм имала спречквания с други колеги. Вие как бихте постъпили? Попадали ли сте на токсични хора? Трябва да уточня, че няма как да я избегна по служебни въпроси. Обичам работата си и напускане не е вариант, а и проблем с други колеги или шефове нямам, поне засега, защото тя не е задейсъвала механизмите си за манипулиране.
|
|
kot
Junior Member
|
Post by kot on Mar 26, 2022 8:43:02 GMT 2
Според мен си постъпила абсолютно правилно. Хората, които трябва да преценят дали си добър служител, нужен на фирмата, или вече са го преценили, или ще го преценят сами, без значение от отношенията на въпросната колежка към теб, а само и единствено от качествата и дейностите ти. Ако не е така - много лошо за тях и за екипа. Имала съм подобен случай с шефа ми, което го прави малко по-трудно, но събрах смелостта да му кажа, че настоявам отношенията ни да са само работни и в никакъв случай лични. Известно време беше напрегнато, но аз продължих да си върша съвестно задачите и всичко си дойде на мястото.
|
|
|
Post by pilenceto on Mar 26, 2022 9:21:51 GMT 2
kot, благодаря ти за окуражителните думи. Аз съм на същото мнение и е много хубаво, когато знам, че и странични наблюдатели го смятат за правилно.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 26, 2022 15:54:24 GMT 2
Подкрепям мнението на съфорумката и на твоята роднина. Търпяла си това отношение много време и дори е било добре да й кажеш по-рано всичко, за да се почувстваш самата ти "освободена от товара". Имах преподавателка в училище по БЕЛ, която често казваше "службата си е служба, дружбата си е дружба". На работа не е необходимо да градиш приятелства, а просто да имаш адекватни колегиални отношения. В случая това определено са били затормозяващи за теб такива, затова в моите очи си постъпила съвсем правилно!
|
|
|
Post by smurfina on Mar 26, 2022 18:37:24 GMT 2
pilenceto - според мен няма смисъл да избягваш подобен тип неща. Хубаво си направила. Ако и останалите от екипа имат същото мнение - хващате се, организирате една среща и си казвате какви са проблемите, сетват се някакви правила и това е. Голяма наглячка, а и съм сигурна, че всички знаят за какво става въпрос, след като тя е от толкова много време в екипа и няма да ти навреди по никакъв начин.
|
|
|
Post by ☀ on Mar 27, 2022 11:54:42 GMT 2
Починал е Денди. Никой не заслужава такъв край на живота си, какъвто и да е..
|
|
|
Post by Kalisa on Mar 27, 2022 12:02:08 GMT 2
Така е, ужасно е това. И пак ще останат безнаказани, но ако беше някой от властта вече щеше да е разкрит извършителят. Мисля, че в случая е било отмъщение, поне така четох. Така че някои хора са достатъчно откачени и озлобени, че да посегнат и наранят. Да почива в мир. Жал ми е и за кученцето му. Мисля, че някаква жена го беше прибрала, но май не му е близка и не по някаква причина не искаше да го върне на близките.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 27, 2022 12:54:13 GMT 2
Да почива в мир! Последното, което бях чела по случая беше, че Денди се е самонаранил, а не е опит за убийство.
|
|
|
Post by carolinebingley on Mar 29, 2022 11:17:46 GMT 2
Малко да сменя темата. Тези дни си мисля за танците на детето и ми е много криво, защото тя сега не иска да ходи и изглежда избързах с това. Не знам дали съм споделяла, че детето танцува модерни танци от 3 годишна, но дефакто плътно е ходила 1 година, защото непрекъснато ги спираха заради пандемията. Тя е много танцувална и има талант, това ми го казаха двама учители по танци и затова я записах. Тя сама пожела, когато гледа един концерт, непрекъснато танцуваше в къщи, а сега не го прави. Напоследък казва, че не иска да ходи и не й харесва, дори на два пъти я прибирах ревешката и отказа да влезе в салона. С излизането от градина веднага пита днес има ли танци и като кажа да, казва, аз не искам да ходя. След няколко дни си сменя мнението и вече иска. После пак не иска. Преди няколко дни баба й й пожела хубав ден и тя каза "няма да е хубав, много ще е грозен, не искам да ходя на танци". Сега е на 5 годинки. Аз много искам да танцува, защото виждам, че обича и има потенциал, но се притеснявам да не я насилваме и не искам да се получава така. Същевременно с това осъзнавам, че може би прибързах и е много малка. Там е трудно, госпожата е строга, тя не познава децата, най-малката е и й казваха, че е бебе. Това беше в началото, после този проблем отпадна. Госпожата казва, че всичко изпълнява и върви много добре, проблема е докато отидем. После си влиза, танцува си. Даже имаха концерт преди време и се справи чудесно.
Отделно са цели три пъти в седмицата и логистично ми е трудно да я водя, но полагам всички усилия да го правя, да я мотивирам, да я убеждавам, че е хубаво. Вероятно й идва в повече, защото са много тренировки и повторения на едно и също, шпагати, акпобатични движения и позиции. Изглежда обаче няма особено желание. Говорихме и с госпожата. Каза да я спрем за сега, мъничка е, там се идвало с желание. И сега не ходи от седмица. Вчера уж каза, че иска, но сме я спрели. Знам, че така е правилно, обаче го приемам трудно и ми е много кофти, със себе си не мога да се преборя и не мога да приема, че обевидно не иска, защото е талантлива, виждам го и съм убедена в това и не искав да се откаже и в бъдеще. Знам, че не е хубаво това, но мечтаех да танцува и много се ядосвам, същевременно се обвинявам, че не е правилно и това май е повече моя мечта, отколкото нейна, засега. Тодаже малко глупаво звучи, защото тя си е малка все още, само на 5 е. Тепърва ще се разбира какво ще й харесва, какво ще й допадне. Малка е, не разбира, че или се ходи всеки път или изобщо не се ходи. Не искам да се отказва. ММ е убеден, че средата е проблем, защото тя е много чувствителна и ревлива, а децата там са непознати, по-големи и вероятно не говорят с нея, не се познават и я пренебрегват, а тя принципно приема тези неща много тежко и иска да й се обръща внимание. Също така имаме голям проблем с побеждаването и състезаването. Притежава състезателен дух, не знам откъде го е наследила, ние и двамата не сме такива. Тя иска винаги да е първа и да печели. За нея друг вариант няма и не мога да й го обясня. Ако тя не е водеща и доминираща това е голям проблем, сърди се, тръгва си и се отказва.
Може би там децата не й обръщат внимание и понеже е най-малка не се чувства добре. Може би си изживява нещо там, но не знам какво. Тя не казва. Когато танцуват в градината танци, в нейната среда и с нейната група такива проблеми няма, но там сега танците ги спряха. И не знам как да процедирам. Госпожата каза, че ще я чака като порастне още малко. Много ми е криво. Тъкмо купихме нови цвички, тя сама поиска, избра си ги, тъкмо се пооправиха нещата с пандемията. Вчера гледа снимки от танците и ми каза, че един ден пак ще ходи. Не знам как да постъпя. Как постъпвате вие в такива случаи? Посъветвайте ме нещо.
|
|
|
Post by booky on Mar 29, 2022 13:50:42 GMT 2
Малко да сменя темата. Тези дни си мисля за танците на детето и ми е много криво, защото тя сега не иска да ходи и изглежда избързах с това. Не знам дали съм споделяла, че детето танцува модерни танци от 3 годишна, но дефакто плътно е ходила 1 година, защото непрекъснато ги спираха заради пандемията. Тя е много танцувална и има талант, това ми го казаха двама учители по танци и затова я записах. Тя сама пожела, когато гледа един концерт, непрекъснато танцуваше в къщи, а сега не го прави. Напоследък казва, че не иска да ходи и не й харесва, дори на два пъти я прибирах ревешката и отказа да влезе в салона. С излизането от градина веднага пита днес има ли танци и като кажа да, казва, аз не искам да ходя. След няколко дни си сменя мнението и вече иска. После пак не иска. Преди няколко дни баба й й пожела хубав ден и тя каза "няма да е хубав, много ще е грозен, не искам да ходя на танци". Сега е на 5 годинки. Аз много искам да танцува, защото виждам, че обича и има потенциал, но се притеснявам да не я насилваме и не искам да се получава така. Същевременно с това осъзнавам, че може би прибързах и е много малка. Там е трудно, госпожата е строга, тя не познава децата, най-малката е и й казваха, че е бебе. Това беше в началото, после този проблем отпадна. Госпожата казва, че всичко изпълнява и върви много добре, проблема е докато отидем. После си влиза, танцува си. Даже имаха концерт преди време и се справи чудесно.
Отделно са цели три пъти в седмицата и логистично ми е трудно да я водя, но полагам всички усилия да го правя, да я мотивирам, да я убеждавам, че е хубаво. Вероятно й идва в повече, защото са много тренировки и повторения на едно и също, шпагати, акпобатични движения и позиции. Изглежда обаче няма особено желание. Говорихме и с госпожата. Каза да я спрем за сега, мъничка е, там се идвало с желание. И сега не ходи от седмица. Вчера уж каза, че иска, но сме я спрели. Знам, че така е правилно, обаче го приемам трудно и ми е много кофти, със себе си не мога да се преборя и не мога да приема, че обевидно не иска, защото е талантлива, виждам го и съм убедена в това и не искав да се откаже и в бъдеще. Знам, че не е хубаво това, но мечтаех да танцува и много се ядосвам, същевременно се обвинявам, че не е правилно и това май е повече моя мечта, отколкото нейна, засега. Тодаже малко глупаво звучи, защото тя си е малка все още, само на 5 е. Тепърва ще се разбира какво ще й харесва, какво ще й допадне. Малка е, не разбира, че или се ходи всеки път или изобщо не се ходи. Не искам да се отказва. ММ е убеден, че средата е проблем, защото тя е много чувствителна и ревлива, а децата там са непознати, по-големи и вероятно не говорят с нея, не се познават и я пренебрегват, а тя принципно приема тези неща много тежко и иска да й се обръща внимание. Също така имаме голям проблем с побеждаването и състезаването. Притежава състезателен дух, не знам откъде го е наследила, ние и двамата не сме такива. Тя иска винаги да е първа и да печели. За нея друг вариант няма и не мога да й го обясня. Ако тя не е водеща и доминираща това е голям проблем, сърди се, тръгва си и се отказва.
Може би там децата не й обръщат внимание и понеже е най-малка не се чувства добре. Може би си изживява нещо там, но не знам какво. Тя не казва. Когато танцуват в градината танци, в нейната среда и с нейната група такива проблеми няма, но там сега танците ги спряха. И не знам как да процедирам. Госпожата каза, че ще я чака като порастне още малко. Много ми е криво. Тъкмо купихме нови цвички, тя сама поиска, избра си ги, тъкмо се пооправиха нещата с пандемията. Вчера гледа снимки от танците и ми каза, че един ден пак ще ходи. Не знам как да постъпя. Как постъпвате вие в такива случаи? Посъветвайте ме нещо. Аз нямам деца, но като малка съм ходила на много уроци. 😂😂 Според мен не се отказвай, да говориш с нея приятелски. Със сигурност нещо провокира това поведение. Ако проблемът е със самата школа, може да потърсите други. Или да я заведете на различни видове танци и тя да избере тези, които й допадат. Когато казваш, че има много състезателен характер, само за танците ли става въпрос или във всяко отношение. Ако е само за танците - възможно ли е да го приема като задължение спрямо теб, че трябва да победи или в противен случай би те разочаровала. Давам ти пример със себе си. Мечтаех да бъда балерина, но майка ми държеше да ходя на художествена гимнастика, понеже навремето тя е ходила и не се е реализирала. Съответно проектираше неосъществените си мечти върху мен. Аз давах абсолютен отпор, ненавиждах да ходя. Освен всичко госпожата беше много строга и редовно ни раздаваше шамари. 😂😂😂 Просто ненавиждах мястото, но ходех, защото така трябваше. Нищо не излезе от мен в това направление, просто защото не се стараех грам. В крайна сметка майка ми се отказа и се съгласи да ме запише на нещата, които наистина искам да посещавам, разбирайте балет. И там госпожата беше строга, но обожавах абсолютна всяка тренировка и ходех с кеф. Опитвала съм още и народни танци, различни видове латино танци. Но балетът си остава вечната ми любов.
|
|
|
Post by carolinebingley on Mar 29, 2022 14:32:50 GMT 2
Не конкретно за танците. За всичко е така. Не приема загуба. Дори когато играем игри в къщи и аз печеля или ако в детската градина има състезание и друг отбор спечели. И с лелката съм коментирала. Тя ми каза, че във всичко иска да е първа, просто е лидерка, иска да е водеща, не приема второто място. Старая се да й го обясня, и аз и в градината работят в тази посока, че и второто място е хубаво, че това е за забавление, че не може винаги да е първа и да печели. Но не приема това. Последният път след една игра на кубчета, в която победих аз половин час рев и повтаряне, че тя е победила. Не се отказва. На детската площадка иска все тя да казва на какво ще се играе, командори, да е водачка, ако не искат другите деца и не им се играе на това, което тя иска или я побутнат веднага се разплаква и се сърди, казва, че са лоши, иска да си ходим. Опитвам се да обяснявам, че не може така, всеки път й повтарям. Но засега не ми се получава. За танците-тук сме провинция и няма избор-има народни танци, модерни танци, отскоро художествена гимнастика, лека атлетка, карате, футбол, пиано мисля има и театрална работилничка за приложни изкуства. Пробелема е за мен в чувствителността-за мое огромно съжаление в това се е паднала на мен. Реве за всичко, за най-малкото нещо. Свръх емоционална е и чувствителна. Иначе не е срамежлива, напротив. Танцува откакто е проходила непрекъснато, обича да е на сцена и да се показва, много е общителна, много е будна, умна, понякога не мога да повярвам колко, и не го казвам, защото ми е дете, просто то се вижда На 1 годинка на коледното тържество се качи на сцената преди да започне програмата и танцува пред всички. Колкото до това дали има нещо общо с мен-не. Аз като малка нищо не тренирах, освен 3години балет и после се отказах, но аз съм пълно дърво и съм нямала никакво желание за нищо такова. А и не ме биваше особено. А тя има потенциал и това се вижда. Точно заради това не искам да се пропилее и да се отказваме. Не искам да й убивам желанието за в бъдеще. Тук обаче няма много какво друго да се опита. Сигурно избързах, но исках да не я изпускам, да създам навик от съвсем малка за да свикне. Не е и маловажно, че в тези времена на екрани и облъчване по цял ден от тях много държа да се занимава с нещо странично. Възможно е и самата учителка да няма подход, нямам идея, тя иначе е много любезна, освен това е детска учителка в детска градина и има опит, но като цяло е строга много. И танците са трудни, съчетанията също. Засега съм я оставила на мира, гледам да не повдигам въпроса. Ще изчакаме още месец и ще видим. Ако имаше поне едно детенце от нейните приятелчета с нея там съм абсолтно убедена, че нещата нямаше да стоят така. Явно ще трябва да се примиря, то тепърва ми предстои да се сбълсквам с какво ли не в училищна възраст.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 29, 2022 14:53:15 GMT 2
Включвам се и аз, нямам деца. Според мен този тип кръжоци са много грешно разбирани от родителите. Казвам го като човек, който е посещавал такива. Ще ти дам пример. В училищна възраст посещавах кръжок по рисуване и керамика. Имаше от понеделник до петък, като всеки гледаше да си избере дни, в които му е удобно да се ходи. Понякога съм ходила и цяла седмица, защото много ми харесваше и имах възможност хем да науча за другия ден, хем да отида на кръжок. Винаги за мен е било важно да отида с желание и да ми харесва. Ако не ми се ходи, просто няма да отида. Ходенето на сила (подчертавам при мен!) не води до нищо добро. Това е друга гледна точка, възможно е да не се съгласите с мен, просто изказвам мнението си. Един ден, след като учителката ни роди и излезе в майчинство, се появи друга учителка, която беше на нейно място. Не ми хареса самата преподавателка и спрях да ходя изобщо. Също бях в провинцията и нямах възможност да отида в друга школа, затова започнах да рисувам и правя глинени фигури вкъщи. В случая с балета, особено за дене, което и индивидуалист и лидер, защо не пробваш да я запишеш на танци, които да са с частен учител и тя да прави съчетанията си сама. Ако днес не й харесва, няма да ходи. Когато обаче има желание - отива и се забавлява. Много рядко съм срещала учител, дали в училище, дали в кръжоци, който да има индивидуален подход и път към всеки ученик. Казва се, какво трябва да се направи и то се прави, а на много от децата това им действа негативно и отблъскващо. Мнението ми е, че не е хубаво да се пришпорва едно дете да прави каквото и да е на сила.
|
|
|
Post by veereto on Mar 29, 2022 15:25:28 GMT 2
И аз да си изкажа мнението и също нямам деца. Ако дете има желание не мисля, че е било прибързано. Според мен има някакъв проблем, който може да е свързан с другите деца или с госпожата. Моята сестра ходеше около 6 години на народни танци, много ѝ харесва и имаше голямо желание, но в един момент започна да отказва да посещава часовете и се отказа. При нея причината беше, че учителят им все я оставяше с по-малките да играе, защото вървеше доста нисичка, а по-високите, които трудно си различаваха левия от десния крак ги включваше в повече хореографии. Не се отказвайте, но и не я насилвайте.
|
|
|
Post by carolinebingley on Mar 29, 2022 17:16:12 GMT 2
Ади, никоя учителка не вярвам да се съгласи да се занимава с нея индивидуално. Нито имат време, едва ли ще имат и желание.Евентуално мога да попитам госпожата за индивидуални уроци, защото живот и здраве ще ми комшийка в новото жилище, оказа се, че сме врата до врата. Но това са групови танци, те танцуват заедно и тя трябва да е с групата, как ще стане да учи сама отделните танци, няма как. Просто може би ще е добре да поизчакам да поотрасне, да тръгне на училище и сама да избере. Другото, което го има е, че при тези конкретно танци се лансират определени деца, които учителките виждат, че са по-надарени и ги харесват, а останалите са за пълнеж и това е от години, разпитах и ми казаха така. А и аз самата го забелязвам. Малко населено място сме, нещата се знаят. Към момента сме я спряли и няма да ходи известно време. Няма да се отказвам, но явно има проблем щом детето веднага като ме види ме пита ще ходим ли днес на танци. Днес пак ме пита след градината, казах, че ще ходим ако иска, тя каза, че не иска и щяла да ходи утре сутринта, хахах. Тя обича да танцува, явно или й е трудно и й омръзва бързо или нещо в средата там я притеснява, но не споделя. А и толкова е забързано при тях, че наистина индивидуален подход е невъзможен. Някои от децата, които години тренираха в тази школа отидоха в художествената гимнастика, защото там всяко дете имало собствено съчетание, на всяко се отделяло внимание, всяко се изявявало, ходят постоянно по участие и за всяко има медал. Изглежда подходът е различен и ги насърчават. Това е, което чувам от майките на децата в района. И затова започнах да си мисля, че и подходът на учителя, средата, дали децата са ти познати, отношението, особено ако е по-малко дете също е важен. Поне при моето дете със сигурност, защото както казах, много е чувствителна, иска да я се обръщга внимание,да я хвалят, знам си детето и затова предполагам, че това има общо. Другият вариант е, че просто не й харесва и толкова. Прави ми впечатление, че акробатиката обаче й харесва повече,премятания, кълба, такива неща.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 29, 2022 17:53:44 GMT 2
Разбирам те напълно с липсата на алтернатива за балета. Опитвала ли си да й предложиш да опита с нещо друго? Дали няма да прояви интерес към гимнастиката, ако отидете, погледате само, а после вече, ако й харесва, може да започне да ходи. Не понасям подобно лансиране на едни и неглижиране на други. Ученическата ми любов беше спортист (той все още е, де) и тогава въпреки неимуверните му усилия и успехи, от целия им спортен клуб, се наливаха пари и време само в 4-5 човека. Пълна простотия. Видяла съм го от първо лице и ме влудява подобно отношение. Особено ако хората, които са неглижирани от треньора, са хора, които се стараят, а не са скатавки. Минусът на балета е, че трудно ще ходи един ден, а друг не, защото децата сигурно вече ще са напред в танца и тя ще се почувства още по-кофти ако е изостанала. Опитвам се да се поставя в положението на момиченцето ти и от написаното от теб си вадя извода, че проблемът й с балета е точно средата (преподавател и другите деца). От една страна дори и да е малко момиченце, със сигурност усеща, че на някои от децата се отделя специално внимание и са в по-предни позиции. От друга ако децата се държат кофти с нея, не говорят с нея или изобщо се правят, че я няма, как да има желание да ходи. Имам колежка от работа, която е била така в училище, след като е започнала в гимназията. Ходила е с ужас на училище, защото децата са се държали с нея отвратително. Има много такива примери. Затова си мисля от написаното, че в случая момиченцето ти вижда всичко това и съответно няма желание да отиде там, а в същото време има желание да танцува. Защо не потърсиш някакви видеа в интернет с интересни танцови стъпки за деца, може пък да й хареса да танцува вкъщи и да прояви желание след година-две, когато вече е във възраст за група само с деца на нейната възраст да се запише отново.
|
|
|
Post by carolinebingley on Mar 29, 2022 18:39:03 GMT 2
Вариант е да опитаме и с друго, но ще е по-нататък, не искам да я пришпорвам. Другият вариант е да я запиша на народните танци където играят и деца от нейната група и от градината й, които тя познава и ще е в позната среда. Тях ги води секретарката на читалището-тя нея я харесва, защото всеки път я води и посреща на модерните танци понеже такава им е организацията-не допускат да влизаме вътре и тя се занимава с нея, защото е най-малка. За нея казва "моята приятелка". Народните са на една минута от нас и мисля само веднъж или два пъти седмично. Там ще е в по-позната среда. Та и това съм го мислила, но няма да е сега. И ще е като посещение първоначално на място да видим дали ще й хареса. Ще забавя за малко нещата и ще пробваме постепенно, сега няма да я закачам, защото явно го преживява и си е втълпила нещо с тези танци, щом като ме види първо за това пита. Идеята е да разбера дали има друг проблем и каква е причината да не иска и така да се държи. Но тя не казва, а госпожата всеки път я питам и казва, че всичко е наред. Та не зная как да разбера какъв е точно проблемът, затова ще оставя на времето да покаже и евентуално след месец-два ще я заведа на народните да видим ще поиска ли там и как ще е. Аз навремето така сама поисках, защото всички момичета от класа ходеха на балет и исках и аз. То обикновено така стават нещата, просто там тя не познава нито едно дете. А и възрастовата граница е голяма -3 годишните са с ,6 и 8 годишни, така беше в началото.
|
|
|
Post by tiberia on Mar 29, 2022 21:26:44 GMT 2
Момичета, не бях влизала известно време във форума, но ми излезе, че ще има нов форум с нов админ.. влизам - някакви изтрити профили... какво се е случило
|
|
|
Post by ОригиналенНикнейм on Mar 30, 2022 12:08:23 GMT 2
Аз мога да кажа от личен опит, като дете карано насила да ходи на танци. Майка ми ме е записала на 4 годинки на народни танци. Същата история. Да, обяче тя ме “натисна” и продължих да ходя с голям зор, но в един момент го приемах като задължение. На 9-10 годинки пак исках да спра, а тя пак не ми позволи. Години по-късно много се радвам, че е било така, защото съм на 25 години, а танцьор от 21. Обиколих цяла Европа, благодарение на танците. Възпитаха в мен много неща, от коита дисциплина най-вече. Аз също бях емоционално и ревливо дете и там се научих да съм корава и твърда и да си отстоявам позицията. Години по-късно съм една от солистиките на ансамбъл с 200 танцьора. В момента съм бременна и живот и здраве искам и дъщеря ми да поеме по този път. И аз и баща ѝ сме танцьори и бих постъпила като майка ми.
|
|
|
Post by carolinebingley on Mar 30, 2022 12:58:10 GMT 2
Венелина, ето твоето мнение е малко по-различно, благодаря, че и ти сподели за да видя и друга гледна точка. Аз се страхувам да не я насилвам, да не стане някаква травма, да не иска съвсем после, да излезе, че съм я карала, но точно заради това, което ти разказа просто не искам да се откажа. Другото ми притеснение е да се научим по някакъв начин да не плаче за всичко, да се преборим с тази емоционалност, която само ще й пречи, знам по себе си и да не се отказва от всичко и занапред. За мен ще има само ползи, но ако детето страда, не знам, просто не знам как да постъпя.
|
|
|
Post by Deleted on Mar 30, 2022 13:14:12 GMT 2
Аз мога да кажа от личен опит, като дете карано насила да ходи на танци. Майка ми ме е записала на 4 годинки на народни танци. Същата история. Да, обяче тя ме “натисна” и продължих да ходя с голям зор, но в един момент го приемах като задължение. На 9-10 годинки пак исках да спра, а тя пак не ми позволи. Години по-късно много се радвам, че е било така, защото съм на 25 години, а танцьор от 21. Обиколих цяла Европа, благодарение на танците. Възпитаха в мен много неща, от коита дисциплина най-вече. Аз също бях емоционално и ревливо дете и там се научих да съм корава и твърда и да си отстоявам позицията. Години по-късно съм една от солистиките на ансамбъл с 200 танцьора. В момента съм бременна и живот и здраве искам и дъщеря ми да поеме по този път. И аз и баща ѝ сме танцьори и бих постъпила като майка ми. Почти същата история беше и с мен. Тренирала съм 10 години народни танци, с много нежание ме вкараха в залата и през годините много пъти съм искала да се откажа и добре, че не го направих. Сега осъзнавам колко много са ми дали както каза и Вени, благодарение на тях имам чудесни спомени, научена съм да съм организирана и много дисциплинирана, учи те да превъзмогнеш себе си и егото си и да се налага понякога да чуеш хореографите като ти казват, какъв е проблема и какво трябва да подобриш, за да изработиш един танц до перфектност. Обиколила съм доста държави, имам страхотни приятелства с хората от ансамъла и винаги, когато чуя народна музика нещо в мен трепва и ми навява само хубави спомени. Когато дойде момента да спра с танците толкова ми беше мъчно, толкова рев съм изревала, че все още като се сетя и ми се пълнят очите със сълзи. Емоционалността е нещо, което много трудно се превъзмогва и това го казва човек, който от най-малкото може да ревне. Винаги съм я имала за нещо много отрицателно в характера си, но с годините си мисля, че без нея просто нямаше да съм същият човек. За мен няма нищо по-хубаво и важно да се учи българският фолклор и традиции и да се запазва и предава на поколенията . Толкова ни е богат фолклора и толкова колоритен и приятен за гледане, а ние самите не си го оценяваме, а хората в чужбина просто ах-ват като го видят и чуят българските народни песни. В този ред на мисли след няколко дни съм на концерт на Филип Кутев, винаги съм искала да ги гледам на живо и нямам търпение да видя спектакала им. Sent from my iPhone using Tapatalk
|
|
|
Post by ОригиналенНикнейм on Mar 30, 2022 13:52:47 GMT 2
Честно казано е малко риск печели, риск губи по отношение на това как ще реагира след време, поне според мен. Мисля, че в ранна детска възраст най-лесно се “пречупват” тези неща и може да се промени към по-добро. Факт е, че като дете аз не разбирах защо ме кара да ходя и просто се сърдех и плачех и ме мъкнеха насила в един момент. То след години се осъзнават нещата по друг начин. Аз да речем на 15-16 погледнах по друг начин, но не мога да кажа, че съм се чувствала травмирана и са ми останали лоши спомени. Ей го, години по-късно вече ми е време за “пенсия”, защото ставите на колената са ми износени, имам гръбначно изкривяване, ама сърце не ми дава и отлагам с всяка следваща година и всеки нов сезон. Може би да ѝ дадеш малко време и после пак да започнете?
|
|
|
Post by ☀ on Mar 30, 2022 14:00:35 GMT 2
Масово виждам как деца на приятелки започват с нещо /спорт, танци, уроци / , а после мрънкат, че не им се ходи. Да обаче какво искат да правят в замяна? Да висят на телефон/таблет, което за мен е недопустимо. Виждам как майките им подхождат различно, но и аз съм ЗА да се насърчава да продължи едно дете. Възпитават се толкова хубави качества, преодоляват се его и трудности на по-късен етап, както са писали момичетата преди мен, за мен си заслужава. Факт е, че децата днес имат различни интереси, но също така вярвам, че на тази крехка възраст не знаят колко ползи има от едно занимание 1-2 пъти в седмицата. Може да я оставите да си отпочине малко и после пак да се предложи като нещо забавно, интересно за правене. Аз съм танцувала модерен балет и до ден днешен ми липсва усещането. А за социалната страна на нещата са написали и Вени и Криси, само позитиви
|
|